Doppenberg scoort weer!!

De doelpuntenmachine van BAS Voetbal heeft de draad weer opgepakt. Na ellendig lang blessureleed en een even zolang herstel, schitterde Doppenberg afgelopen zaterdag weer als vanouds.

Menig voetballiefhebber brak het hart op zaterdag 28 april 2007. De datum staat nog gegrift in ons geheugen. Het was het duel op het hoofdveld tussen BAS C1 en EPE C1. Een onschuldig duel ter hoogte van de middenlijn. Nog voordat het duel er kwam zakte Freddy door zijn knie. Met de tranen in de ogen verliet Freddy met de toenmalige leider Henk Potgieter het veld. We wisten gelijk dat het goed mis zou zijn. Freddy was namelijk van het kaliber niet zeuren maar doorgaan. De mouwen opstropen en nog harder werken. Zoals een goed Feyenoorder betaamt.

Wat volgde was een lange herstelperiode, de diagnose een zo goed als afgescheurde voorste kruisband. Voor Freddy die in de vier seizoen hiervoor zo goed als geen training en speelminuut miste een donderslag bij heldere hemel. Het leek alsof de wereld instortte.

In de zomervakantie volgde een herstelperiode in het ziekenhuis van Harderwijk. Later gevolgd door een periode bij fysiotherapeut Hans Rypert. Meerdere malen per week zonder zeuren ging Freddy de kant van Harderwijk op. Alles was gericht op het volgende seizoen. Freddy was hoopvol. De verwachte terugkeer in September werd Oktober, en later werd er gesproken over de winterstop. Het liep niet als verwacht. Het was hard werken voor Freddy. Zonder zeuren en zonder mokken, vol in de overtuiging dat hij sneller en beter dan ooit te voren zal terugkeren.



Als we tussendoor even de statistieken van Freddy erbij halen kunnen we spreken over een ware doelpuntenmachine. Freddy leeft nu eenmaal om te scoren. Een wedstrijd niet gescoord is doorgaans een wedstrijd niet gespeeld.

Seizoen 2004-2005 BAS D1 66 doelpunten, 58 competitietreffers.
Seizoen 2005-2006 BAS D1 49 doelpunten, 34 competitietreffers.
Seizoen 2006-2007 BAS C1 51 doelpunten, 31 competitietreffers.

In het voorjaar van 2008 volgde een korte periode van hoop, die even zo snel de grond in werd geboord. Gedurende de laatste weken van Februari en de eerste weken van Maart kwam Freddy tot een aantal wedstrijden verspreid over de C2 en C1. Deze wedstrijden, met in totaal negen doelpunten, werden gevolgd door een terugslag die Freddy de rest van het seizoen 2007-2008 aan de kant zou houden.

Weer volgde een herstelperiode, nu alles gericht op het nieuwe seizoen in de B1. Het werd een lange weg. Het geduld op de proef gesteld. En ondanks dat Freddy nog steeds niet tegen een bal mocht trappen werd hij keer op keer gesignaleerd op het voetbalveld. Om zijn maten te steunen waar dat hij kon, op welke manier dan ook. Nog steeds een bijna perfecte ‘trainingsopkomst’.

De vorderingen worden gestaag merkbaar. Gerard en Leny verzetten een boel werk. En in het najaar was Freddy daar ineens weer op het veld te bekennen!! Eerst wat loopwerk, nog meer loopwerk, en nog meer loopwerk. Er kwam een bal bij kijken. En ja hoor, om in voetbaltermen te spreken, de groepstraining mocht lichtjes worden hervat. Wat had Freddy lang naar dit moment uitgekeken. Het geluk op zijn gezicht sprak boekdelen. De liefhebber, Freddy Doppenberg, mocht weer tegen een bal trappen. Echt onderdeel uit maken van het team. De grappen en grollen in de kleedkamer. Het tactische geneuzel met de leiding. Hij is weer present!



Wedstrijdfit was hij natuurlijk nog niet. Maar who cares? Hij was weer op het veld! Aan het trainen! Een overwinning op zich. De rest volgt vanzelf. Het was zaak alles in goede sporen te banen. Freddy moest getempt worden. Haastige spoed is zelden goed.

Zo net voor de winterstop maakt Freddy dan weer zijn eerste speelminuten. Van scoren was nog geen sprake, maar als we Freddy moeten geloven had hij bij elk doelpunt een ontzettend groot aandeel. Vanuit de spits naar de zijkant bewegen, ruimte makend voor de opkomende middenvelder die dan eenvoudig kan scoren. We waren niet in staat met hem in discussie te gaan. Die blik in zijn ogen, van vreugde en geluk, waren voor ons de bevestiging dat het wel goed zat.

En het was winterstop… Ja, lekker dan, horen we Freddy nog zeggen. Ben ik fit, kan ik nog niet spelen. Krijgen we ook nog ijs en sneeuw. Maar als er dan eindelijk weer gevoetbald mag worden is het Freddy die gelijk van zich doet spreken.

We schrijven zaterdag 24 januari. 09.48 uur. Scherp spelend als altijd kreeg Freddy de bal in de ruimte aangespeeld. Omspeeld hij kundig twee tegenstanders. En daar, waar iedereen een voorzet verwachtte was het, het doelpunteninstinct van Freddy wat de bal in de korte hoek deed verdwijnen.

Freddy scoort weer!!

Freddy dit alles zij je gegund. Het is gebleken dat je een ontzettende doorzetter bent. Een liefhebber van het voetbal. Wij als vereniging moeten ongelooflijk trots op je zijn. Pas goed op jezelf. Leer jezelf en je eigen lichaam goed kennen.

Maak dit seizoen in de B1 op een bijzondere wijze af, zonder kleerscheuren alsjeblieft! Maak doelpunten, geef assists en heb plezier met je maten. Over een kampioenschap ga ik het niet hebben, jou kennende zal je dit al wel als doel hebben gesteld, maar voor ons ben je nu al een kampioen!

Tot zaterdag!